W 48 roku pne Juliusz Cezar przyniósł swoją armię do Egiptu; w 30 B.C. Rzym załączone do królestwa ptolemejskiego. Aleksandria pozostał centrum handlowego i intelektualnego w okresie rzymskim i odegrał ważną rolę w rozwoju kościoła chrześcijańskiego. W III wieku ne miasto poniósł kilka katastrof. Cesarz Karakalli, podejrzewając Egipcjan o nielojalność, w 215 zarządził masakrę wszystkich mężczyzn w wieku poborowym Aleksandryjczyków. W 270 miasto spadł do Zenobia Królowej Palmyra, w bitwie, w której zginęła połowa populacji. Chociaż odzyskali przez Rzym w przyszłym roku, Aleksandria zaczął długi okres spadku. W 642 miasto zostało zdobyte przez muzułmanów, którzy założyli nową stolicę w miejscu, co jest teraz Kair. Największa
Po droga morska z Europy do Indii została odkryta pod koniec 15 wieku, commerce gwałtownie zmalała Aleksandrii. W czasie inwazji Napoleona w 1798 roku, ludność było nie więcej niż 10.000. Mohammed Ali, który stał pasza (gubernatorem) z Egiptu w 1805 roku, podjął się odbudowy portu i miasta. Port został poprawiony, kanał Nilu został zbudowany, aby zapewnić świeżą wodę, a nowe obszary mieszkalne zostały zbudowane. Aleksandria była związana z Kairu w 1856 roku koleją Wzrost ruchu po otwarciu Kanału Sueskiego w 1869 roku przywrócił miasto do pozycji znaczenie. Największa
[1] [2]