Kilka grup nacjonalistycznych, w tym IRB, podjęło nieudaną Powstania Wielkanocnego w Dublinie w 1916 roku w Wielkiej Brytanii stern represje zjednoczeni południowej Irlandczycy przeciwko panowania brytyjskiego; Członkostwo w stosunkowo umiarkowanym Sinn Fein rosło. Eamon de Valera został jej prezesem w 1917 roku, a w 1919 roku ogłosił Republiki Irlandii. W Wielkiej Brytanii wysłał wojska, zwany Black and Tans (z czarnych kapeluszy i opaski noszone w mundurach khaki), aby przywrócić porządek, i założyć oddzielny rząd za sześć północno-wschodnich hrabstw Ulsteru. Po roku krwawych walk między Irlandzkiej Armii Republikańskiej (, siła rewolucyjna) i czarno-Tans, brytyjski rząd nazywa kres wrogości. W 1922 południowej Irlandii nadano statusu panowanie i stał Wolnego Państwa Irlandzkiego. Największa
reguły domu. To był przeciwny, jednak przez Orangemen, protestantów, którzy obawiali Ulster dominacji przez katolicką większość w Irlandii. Nowa grupa o nazwie Sinn Fein (My sami), dedykowany do irlandzkiego samorządu, została zorganizowana przez Arthur Griffith o 1905. Reguła domu ustawa została uchwalona w 1914 roku, w końcu, ale wojny światowej opóźnione jej wprowadzeniem w życie.
