Odkrycie wiedza
/ Knowledge Discovery >> Odkrycie wiedza >> przygoda >> zajęcia na dworzu >> wspinaczka >>

Jak Climbing Mount Everest Works

, który wspiął się ze stałymi linami, tak, że tylko jeden wspinacz może wznieść lub zejść na raz. W tym momencie, brak tlenu i zimna dulls refleks i wyrok wspinaczy, sprawiając, że Hillary Krok jeden z najtrudniejszych elementów wspinaczki. Największa Everest Północnej Summit
Zdjęcie dzięki uprzejmości Michael Otis Największa

z Hillary kroku, wspinacze muszą wędrówkę ostatecznych stóp na szczyt. U góry są badania i wyposażenie naukowe, flagi modlitewne, zużyte butelki tlenu, i kilka innych drobnych rzeczy i pamiątki pozostawione przez wspinaczy. Ze szczytu można zobaczyć w całej Wyżynie Tybetańskiej, w kierunku innych himalajskich szczytów Cho Oyu, Makalu i Kanchenjunga. Większość wspinaczy zatrzymać się zrobić kilka zdjęć i cieszyć się widokiem 360 stopni i udać się ponownie. Ponieważ lista zgonów potwierdza, zaczyna się bezpiecznie może być co najmniej tak niebezpieczne, jak wstawanie. Największa Tybet widziany ze szczytu Północnej
Dzięki uprzejmości Michaela Otis

Większość wspinaczy wymaga około cztery dni wspiąć się na Mount Everest z Base Camp. Najszybszy wejście od strony północnej znajduje się w posiadaniu Hans Kammerlander Włoch i zabrał mu 16 godzin i 45 minut od Base Camp. Najszybszy wejście od południa trwało niespełna 11 godzin i zostało dokonane przez Lakba Gelu Sherpa. Babu Chiri Sherpa, który był na szczycie przez 21,5 godziny, posiada rekord większość czasu spędził na szczycie Everestu. Jednak ludzie zazwyczaj spędzają około godziny na szczycie średnio. Największa

Jeśli chcesz, aby wspiąć się lodowate szczyt, ale nie są wystarczająco doświadczony, aby to zrobić, zawsze możesz ćwiczyć w krytym obiekcie wspinaczki lodowej , Sprawdź wspinaczki lodowej artykułu, wideo i obrazów w Discovery Fearless Planet. Największa

Następnie przyjrzymy ten sposób, że wspinaczka na Mount Everest ma od regionu i wspinaczy siebie. Największa Tlen miejski

pionierów Everest uznała, że ​​summiting Everest bez dodatkowego tlenu byłoby niemożliwe. Kiedy Edmund Hillary i Tenzing Norgay wspiął się na szczyt w 1953 roku, robili to przy pomocy butelkowanej tlenu. Stało się to standardowe podejście i trwało do 1978 roku, kiedy Reinhold Messner i Peter Habeler osiągnął szczyt bez niego. Dwa lata później Messner osiągnąć to samo sam, tym razem na szczyt od strony północnej. Od tego czasu, więcej wspinaczy, w tym Ed Viesturs, wspiął się na Everest bez dodatkowego tlenu Największa

W książce ". W powietrzu, " Jon Krakauer był