Kiedy słyszysz słowo dziedzictwa, może myślisz o wyblakłych zdjęć dawno zapomnianych krewnych rozpadających się na poddaszu lub zakurzonych komiksu księgozbioru, że ty odziedziczył po swoim ojcu. Ale poza indywidualne dziedzictwa, istnieje globalne dziedzictwo, które należy do wszystkich. Przynajmniej to idea Konwencji Narodów Zjednoczonych dotyczącego ochrony światowego dziedzictwa kulturalnego i naturalnego. To długi tytuł międzynarodowego traktatu, który próbuje zidentyfikować i chronić niektóre z największych atrakcji kulturalnych i przyrodniczych na świecie. Największa
Komitet Dziedzictwa Światowego, grupa 21 przedstawicieli z krajów, które zgodziły się przestrzegać konwencji , decyduje, które strony z " wyjątkową powszechną wartość " kwalifikują się do statusu światowego dziedzictwa UNESCO. UNESCO lub Narodów Zjednoczonych dla Wychowania, Nauki i Kultury, przyjął oznaczenia światowego dziedzictwa UNESCO w 1972 roku po to było pewne, czy niektóre z atrakcji turystycznych na świecie przetrwa w przyszłości. Największa
Katalizator przyszedł kiedy staro Abu Simbel Egipskie świątynie zostały zagrożone przez planowanej zapory, które zaleją dolinę, w której spoczywał. UNESCO rozpoczęła udaną akcję ratowania świątyń i miał je przeniesiono do wyschnięcia ziemi. Wysiłek, który podniósł $ 80 miliona przy pomocy około 50 różnych krajów, pokazano, że interes w zachowaniu znaczących zabytków wymyka granice. Największa
zasilanym sukcesu, UNESCO opracowała propozycję, aby chronić bardziej dziedzictwa kulturowego na świecie. Wkrótce potem prezydent Stanów Zjednoczonych zwołał konferencję, która zachęca tworzenia zaufania do zabezpieczenia obszarów przyrodniczych i malownicze. Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody IUCN, lub miał podobny pomysł. Odrębne wnioski zostały połączone w jeden dokument wszechogarniającej w 1962. Powstały Konwencja Dziedzictwa Światowego, krótki tytuł tego międzynarodowego traktatu wspominaliśmy wcześniej,
[1] 