Jeffersona w niewoli są niektóre z najbardziej kontrowersyjnych punktów zrobił w swojej karierze. Wierzył, że niewolnictwo było zło konieczne i że instytucja powinna być powoli wycofywane - po jego życia. Dla człowieka, który wspierany życia, wolności i dążenia do szczęścia, akceptacji Jeffersona niewolnictwa zaprzeczył niemal każdy manewr polityczny on wykonany. Największa
Jefferson zracjonalizować swoją własność niewolników, starając się być uczciwy, miły pan. Według niewolnika Isaac, którego wspomnienia odnotowano około 1847 roku, Jefferson był człowiekiem spokojnym temperamencie. Nadzorca Jefferson powołany do Monticello, niejakiego Edmund Bacon, odzwierciedla podobne odczucia na jego temat. W biografii Bacona, mówi, że Jefferson był " pobłażliwy " wobec niewolników i że woli, aby zobaczyć je odrzucić, a nie bita przez swoich transgessions [Źródło: Niedźwiedź]. O 80 Jeffersona 200 niewolników mieszkał i pracował w Monticello, a reszta zostały podzielone między jego czterech innych plantacjach. Największa
Większość niewolników w Monticello zostały odziedziczone Jana Wayles, Jeffersona ojca-in-law. Niewolnicy, które pracowały jako słudzy domu rzekomo spłodził sam Wayles. Słudzy domów były odpowiedzialne za gotowanie i pranie. Ich czwarte znajdowały się w piwnicy południowym tarasie. Niewolnicy, że pracowali na polach mieszkał w jednym pokoju domach z bali. Ich zadania wynosił od upraw sadzenia i zbiorów do opieki nad bydła, budowy budynków i ogrodzeń i pracy w branży paznokci podejmowania Jeffersona. Największa
Niewolnicy mieli racje zboża i konserwowane mięso, ale wzrosła własne warzywa i wychował kurczaki. Oni sprzedali swoje uprawy do głównego budynku lub na rynku Charlottesville niedzielę. To dało im małą dawkę niezależności. Kieszonkowe i wycieczkami Największa
Jefferson nie wychowywać swoich niewolników, ale jego wnuki jak niektórzy nauczył się czyta
