O dziwo, Rów Mariański odwiedziło zarówno załogowych i bezzałogowych łodziach podwodnych. Pierwszy i jedyny załogowych zejście do Głębi Challengera był Jacques Piccard i Don Walsh w Batyskaf Trieste, 23 stycznia, 1960. Pięć godzin po wyjściu na powierzchnię, statek dotknął dna morskiego na zdumiewające 35,810 stóp (10,915 m), gdzie napotkał ciśnienia przekraczająca 16.000 funtów na cal kwadratowy [źródło: Svitil]. Od tego czasu, zaledwie dwa zrobotyzowane statki zstąpił do Głębi Challengera: Kaiko, w 1995 roku, i Nereus, w 2009 roku Kaiko, co ciekawe, zrobione fotografię ogórka morskiego, robaka i krewetki podczas jego wyprawy, udowadniając, że życie może przetrwać nawet w ciśnieniu zgniatania z najgłębszych zakątków Mariana. Największa głębinowych Konkurs
W 2003 roku badania przeprowadzone przez Instytut Geofizyki Hawajów i planetologia znaleźć inny niskie miejsce w Rowu Mariańskiego, HMRG Deep, które naukowcy uważają, mogą być głębiej niż obecny rekordzista, Głębia Challengera. Największa 3. Kola Superdeep otworowe Największa
Podczas gdy astronauci amerykańscy i radzieccy walczyli na orbicie Ziemi, inżynierowie tych krajów walczył mniej znanych bitwy głęboko pod ziemią. Celem było wiercić na nieciągłość mohorovičicia, na teorię granicy między skorupy ziemskiej i jej wypełnione magmy płaszcza. Stany Zjednoczone rozpoczęły swoje wysiłki w roku 1961, wiercenia w płytkiej skorupy pod Oceanem Spokojnym off meksykańskiego wybrzeża. Znana jako Project Mohole, dążenie nie udało się osiągnąć swój cel przed zamknięciem w 1966 roku ze względu na brak środków finansowych. Widząc okazję, Związek Radziecki rozpoczął własny projekt wiercenia w maju 1970 roku, na Półwyspie Kolskim, w północno-zachodniej Rosji daleko. Podczas wiercenia przestał 22 lat później Sowietów Kola Superdeep otworowe był najgłębszy otwór na Ziemi. Największa
Jak można oczekiwać, wiercenia do tych głębokościach nie było
